به نام خدا

دیروز جشن  سینما بود.خوب است در این روز کمی به سینمای خودمان فکذر کنیم. آیا ما به سینما احتیاج داریم؟ این سوالی است که هنوز پاسخ دستی به آن داده نمی شود. البته منظورم پاسخهای کلیشه ای نیست. باید عمیق تر به این قضیه فکر کرد. به طور حتم هیچکس منکر وسعت و عمق اثر سینما بر مردم نیست، اما چیزی که مطرح است نحوه ی برخورد با آن است. اگر دولت ما به این پدیده به عنوان وسیله ای کارا در جهت گسترش انقلاب باور دارد باید در این زمینه موثرتر کار کند و اگر هنرمردان متعهد ما بر این عقیده هستند باید اساسی تر وارد صحنه شوند. متاسفانه هنوز دیدگاه منفی نسبت به سینما وجود دارد و خانواده های متدین و مذهبی حاضر به حضور فرزندان خود به خصوص دختران در این عرصه نیستند. البته این امر با توجه به برخی اخبار وشایعات و حاشیه ها در اطراف سینما و سینماگران پربیراه نیست. چرا متعهدین ما در صدد ایجاد جوی سالمتر و متعهدانه تر در سینما بر نمی آیند. متاسفانه سینمای ما همگام با انقلاب پیشرفت نکرد و نتوانست حتی در داخل نیاز جامعه برای رساندن پیام انقلاب به دور از ریا، غلو و یا شعارزدگی صرف برطرف کند. در دوره ای که هنرمندان متعهد و انقلابی در این زمینه کم کاری می کردند برخی کسانی که البته انقلاب و حفظ آن دغدغه اصلی شان نبود و یا حتی میا نه ای باآن نداشتند فرصت را مغتنم شمردند و عرصه را به دست گرفتند. چرا سینمای متعهد ما نباید جهانی بیاندیشد و ارزشهای ناب انقلاب و اسلام شیعی را به جهان عرضه کند؟ چرا در حالیکه هالیوود هر ساله دهها فیلم با مضمون آخرالزمان و منجی آخرالزمان مستقیم یا غیر مستقیم می سازد سینمای ما حتی سالی یک فیلم هم در این مضمون نمی سازد؟ آیا ارزش مهدویت کمتر از فمنیسم است که شاید سالی چند فیلم را به خود اختصاص می دهد؟ چرا جشنواره فجر نباید به یک جشنواره ارزشی تبدیل شود؟ چرا سینمای ما باید به جایزه  های بین المللیی  وابسته باشد که نیات گردانندگان آن از توجه به برخی آثار دستچین شده از ایران معلوم و مشخص است؟ چرا آنها فیلمی را که حاوی بیان انقلاب و اسلام به جهان است را راه نمی دهند؟ دولت و سینماگران باید بیشتر و دقیقتر به این عرصه نگاهی دوباره بیاندازند و در این عرصه هم چشم انداز بیست ساله ترسیم کنند. آیا ما نمی خواهیم روزی در این عرصه جهانی شویم؟ آیا فرهنگ ما از نظر تفکر و ارزشی قابلیت جهانی شدن ندارد؟ چرا ما قهرمان های خود را نداشته باشیم و آنها را به دنیا نشناسانیم؟ چرا سینمای ما در برخی مقاطع تبدیل به کپی های نا برابر با اصل وناشیانه از نمونه های خارجی و هالیوودی می شود؟

اینمطالب درد دل یک دوستدارسینماست. هر چند در این زمینه حرفه ای نیستم ولی دوستدار سینما هستم و علی رغم انتقادات اطرافیان حاضرم برای دیدن یک فیلم خوب وقت و پول خرج کرده با خانواده به سینما بروم و از دیدن فیلم در سینما لذت ببرم. اما مشکلات در این زمینه بسیار است و باید که نخبگان علمی، فرهنگی وارد این عرصه شوند. ما به نخبگان فقط در زمینه های هسته ای و پزشکی و صنعتی نیازنداریم. حضور نخبگان در عرصه های فکری و فرهنگی وهنری واجب تر است. امیدوارم که روزی برخی نخبگان دانش آموزی هم وارد عرصه فکری و هنری شوند، تا بتوانیم در این عرصه موثر تر کار کنیم.